Δε θέλω βρε παιδί μου, πως να το πω,  

ΔΕ ΘΕΛΩ!

Δεν αντέχω άλλο ν’ ακούω για ΦΠΑ, τεκμήρια, λουκέτα, ανεργία, πλαφόν στην τιμή της βενζίνης!
Δε θέλω βρε παιδί μου, πως να το πω, ΔΕ ΘΕΛΩ!
Χρειάζομαι διάλειμμα, μια μέρα διάλειμμα!
Μια εκδρομή. Να μια καλή ιδέα!
Την Κυριακή στην Γλύφα.
Αυτό είναι. 

Να δει το μάτι μου λίγη θάλασσα, ν' ανοίξει!
Ν' ακούσει το μυαλό μου το κύμα! Να τ' ακούσει να σκάει με δύναμη, μήπως και σκεπάσει τις φωνές που ουρλιάζουν '' κρίσηηηηηηηηηηη''.
Δεν το συζητώ καθόλου. Οι ήχοι της θάλασσας είναι ικανοί να πνίξουν φωνές, πόνους, άγχος, όλα.
Για να μην αρχίσω με τα καλαμαράκια και τις γαρίδες!!!!!
Οι δικές τους ιαματικές ικανότητες είναι πέρα για πέρα αναμφισβήτητες!!!!
Το ότι το ρεζερβουάρ βέβαια και οι τσέπες άδειασαν, ούτε αυτό θα συζητήσω.
Έλα μωρέ... εμείς να 'μαστε καλά. Του χρόνου πάλι!!! Ή το 2012 ! Ή το 13! Ή το 14!
Όποτε! 

Για λίγο. Μια μέρα.